Os pigmentos orgánicos e inorgánicos distínguense en función da súa orixe e propiedades químicas.
Fonte: Os pigmentos orgánicos extráense ou sintetizan a partir de animais, plantas, minerais ou compostos orgánicos sintetizados artificialmente. Os pigmentos inorgánicos extráense ou sintetizan a partir de minerais, minerais ou compostos inorgánicos sintéticos.
Propiedades químicas: as moléculas dos pigmentos orgánicos adoitan estar compostas por estruturas complexas que conteñen carbono, e a súa cor está determinada pola estrutura química do composto orgánico. As moléculas dos pigmentos inorgánicos adoitan estar compostas por elementos inorgánicos, e a súa cor está determinada polas propiedades e a estrutura dos elementos.
Estabilidade: os pigmentos inorgánicos son xeralmente máis estables que os pigmentos orgánicos e son máis resistentes á luz, ao ácido, aos álcalis e á calor. Os pigmentos orgánicos poden descompoñerse ou cambiar de cor baixo certas condicións. Gama de cores: debido ás diferenzas na súa estrutura química, os pigmentos orgánicos xeralmente teñen unha gama de cores máis ampla, o que permite cores máis vibrantes. Os pigmentos inorgánicos teñen unha gama de cores relativamente estreita. Campos de aplicación: os pigmentos orgánicos son axeitados para tintes, pinturas, plásticos, papel e outros campos. Os pigmentos inorgánicos úsanse amplamente en cerámica, vidro, pigmentos, revestimentos e outros campos.

Nótese que tanto os pigmentos orgánicos como os inorgánicos teñen as súas propias vantaxes e características, e a elección de que pigmento usar depende das necesidades específicas de aplicación e do efecto desexado.